Hier begraven ligt het water,

onbegonnen land en lege

velden, havenloze streken

verf en alle lucht is adem.

 

Niemand kent de aarde

voor de mensen die het weten

hebben uitgedacht. De wegen

die naar kennis leiden, zijn van

later.

 

We moeten met de voeten

bloot om

terug te lopen, naar beneden,

om ons weg te laten zakken in

de bodem.

 

We komen daar onszelf tegen:

resten, as en hout,

verdronken boten.

Daar begraven ligt ons leven.

 

Hein Walter.

Dit gedicht inspireerde mij tot het schilderij

Vervolgens inspireerde het schilderij Co Woudsma weer tot het volgende gedicht:

 

 

 

Fluistering 5, bij een schilderij van Gonny Geurts

 

 

 

VONDST

 

In stralend ijs te liggen,

in reine kou bewaard.

 

Roerloze hand, bevroren longen,

gevoelloos gloeiend.

 

Eindelijk geen tijd,

maar ijzig verse eeuwigheid.

 

Ontdek mij over duizend jaar,

stel mijn gebruikte zakdoek dan ten toon

 

en mijn lichaam,

in zijn vervallen staat geconserveerd.

 

Toch nog onsterfelijk

belachelijk beroemd

 

Co Woudsma