Atelier Kunst en meer    Schepenveld 40     3891ZK Zeewolde    gonny@kunstenmeer.nl    0622071710

Filmpje uit 2014:  https://www.facebook.com/gonny.geurts/videos/702825819771656/

Bloem bed in Zweeloo

Taribush 2018

Zaterdag 8 augustus 2015

vergezeld van “Water” en “Land”, mijn dialoog met Hein Walter die de tekst geschreven heeft. https://www.flevo-landschap.nl/…/1…/kunstvaartocht-2015/187…

bordje bij observatiehut

Opening 27 juni 2015 Water Land in natuurkunstpark Lelystad. Mijn “Waterbed “is alleen maar te zien vanuit de vogelobservatiehut; volg de bordjes ga het zijpad op stap in de hut en kijk!

Waterbed drijvend kunstwerk bij tentoonstelling Water land in natuurpark Lelystad juli-oktober 2015

bordje bij observatiehut- finishing touch

Water Land, een project van de Kunstenaars Vereniging Flevoland in Natuurkunstpark Lelystad van 27 juni tot 31 oktober 2015 Mijn “Waterbed” op weg naar zijn plekje bij de vogel-observatiehut.

Buitenkunst-ijs!

ijskunstwerkje 28-12-2014

Kunst van moeder natuur, kant en klaar gevonden. Dit stuk ijs waar allerlei blaadjes en stokjes omgeven door ijs een complete dansvloer vormen.

Buitenkunst- Zweeloo

http://foto.nrc.nl/Picture/view/724   Een filmpje van het bloembed in Zweeloo en mijn schilderingen op de achterkant https://www.youtube.com/watch?v=ChxOEo-HnQI&feature=youtu.be   Bloemenbed voor moeder aarde kreeg een vervolg: 30 augustus2014 http://www.tableauvivantzweeloo.nl/ Morgen buiten aan het werk , klein expositietje in De Spil en achteraf expo van het gemaakte werk van deze dag in het kerkje van Zweeloo tot 14 september. Ik neem het bed mee om buiten neer te zetten en te beschilderen. Wat wordt het? Een heidebed,een aardappelbed, een bed vol violen, wat kom ik er tegen? Ik kwam tegen; een veld springbalsemienen, goudsbloemen, perzikkruid en wilde grassen voor een prachtig oude Drentse schuur! Bloembed Zweeloo; het maken bestond uit het vinden van deze plek. Bloembed Zweeloo; na 1 dag is dit bed bewerkt met indrukken uit de natuur ter plekke   LANDART DIESSEN   ODE AAN DE AARDE Het “Bloem(en)bed voor moeder aarde is een ode aan de krachten van de natuur; het bed groeiplek voor nieuw leven, een bloemenweelde midden in het bos; een rustplaats

Brabants Nieuwsblad

Buitenkunst FRIVOLITEIT IN CRISISTIJD

In het kader van de expositie “Frivoliteit in crisistijd” in Koetshuis Mensinge bedacht ik enkele bomen langs de route te tooien met een BH

Bogen van het hek als draagster

Bomen hebben voor mij iets menselijks, iets aandoenlijks vaak ook, en het thema van deze tentoonstelling gaf mij de gelegenheid hier iets mee te doen. Ander werk van mij was te zien aan de wanden in het Koetshuis

BH boom landgoed Mensinge Roden

Rustpunt

RUSTPUNTENKUNST SALLAND

is er voor ieder een plek op deze wereld is er voor ieder een plek. Het kunstwerk is gemaakt van dingen met een geschiedenis, die op het erf gevonden zijn; een funderingssteen, zwerfkeien, kasseien, een putdeksel en ijzeren hoepels van wagenwielen Ze horen bij de plek, ze wonen er zoals de mensen en de dieren. Ze vertellen hun verhaal Gonny ’s persoonlijke toevoeging aan het geheel;  lees in de rondte: “is er een plek voor iedereen op deze wereld”, of begin bij; “op deze wereld is er een plek voor iedereen” of, zoals oma het zag: “voor iedereen op deze wereld is er een plek!”  B&B www.spakman.nl

LANDART DIESSEN  2010 ODE AAN DE RIVIER ODE AAN DE VISSER Nadat ik ervoer dat de vissers van Diessen het minst blij waren met de landschapskunst wilde ik ze verleiden tot het toch waarderen van de kunst met deze kistjes met gedichten en lokvisjes in kijkkastjes langs “hun” pad

Aan eenen jongen visscher

Twee kijkkastjes met gedicht en lokvisje

Rozen zijn niet zoo schoon als uwe wangen, Tulpen niet als uw bloote voeten teer, En in geen oogen las ik immer meer Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen. Achter ons was de eeuwigheid van de zee, Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht, Aan ’t eenzaam strand dwaalden alleen wij twee, Er was geen ander dan het zeegerucht. Laatste dag samen, ik ging naar mijn Stad. Gij vaart en vischt tevreden, ik dwaal rond En vind in stad noch stiller landstreek wijk. Ik ben zóo moede, ik heb veel liefgehad. Vergeef mij veel, vraag niet wat ik weerstond En bid dat ik nooit voor uw schoon bezwijk. Jacob Israël de Haan De visser Er is verslaving in mijn staren zodra ik uitgooi komt in mij het woelen en het zoeken tot bedaren mijn oog rust op de dobber, maar het is meer dan rusten, het is alsof ik eindelijk vrij ben op één plek te blijven, en zo verstijft mijn blik – ik wacht niet op het bijten van een vis – ik lijm het ogenblik. Ik hoef niets hoef niet te kijken. Bepaal mij tot de rimpelingen bemoei mij niet in diepte door te dringen. Los van wat boven of wat onder mij verschijnt, verdwijnt, los van wat was en los van wat nog te gebeuren staat. De gladde kleuren die het vlakbij water glanst zijn mij al veel te veel gebeuren en kijk daar komt de eerste ring van één of ander verre dompeling. Wat kan ik beter doen dan niets, dan niet bewegen. Zelfs het geringste opslaan van een oog haalt onherstelbaar overhoop en brengt teweeg en brengt teweeg. Judith Herzberg

De boom, het kastje, de visvijver

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan den einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een grootsch verband. de lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord. Hendrik Marsman   Heb je alles bij je

Stil kastje, ruisend riet

Vissen met Verschoor is rustig en goed. ‘Niet denken,’ is zijn advies. ‘Denken vermindert de kans op vis.’ De Door Zeelten Gevreesde hangt vol stoeltjes, kussentjes en mesjes en twinkelende schaartjes. ‘Hm,’ zegt hij, turend naar de sterren in de Deense zomernacht, ‘reken maar dat daar een hoop vis zit.’ Frank Koenegracht Het kind en ik Ik zou een dag uit vissen, ik voelde mij moedeloos. Ik maakte tussen de lissen met de hand een wak in het kroos. Er steeg licht op van beneden uit de zwarte spiegelgrond. Ik zag een tuin onbetreden en een kind dat daar stond. Het stond aan zijn schrijftafel te schrijven op een lei. Het woord onder de griffel herkende ik, was van mij. Maar toen heeft het geschreven, zonder haast en zonder schroom, al wat ik van mijn leven nog ooit te schrijven droom. En telkens als ik even knikte dat ik het wist, liet hij het water beven en het werd uitgewist.  Martinus Nijhoff

Visser van Ma Yuan, gewassen inkt

onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen               maar daartussen rust de visser golven worden hoge wolken               wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser Lucebert

Zeven kastjes aan de bomen

Dag ventje met de fiets op de vaas met de  bloem  ploem ploem dag stoel naast de tafel dag brood op de tafel dag visserke-vis met de pijpen dag visserke-vis met de pet pet en pijp van het visserke-vis          goeiendag  D a a – a g vis dag lieve vis dag klein visselijn mijn Paul van Ostaijen

Onder de grote wilg

PRACHT IN DE GRACHT ZALTBOMMEL 2009  HET RODE EILAND

Het rode eiland, detail

PRACHT IN DE GRACHT ZALTBOMMEL 2009 HET RODE EILAND Hoe vurige tongen veranderden in kleurrijke tentakels Het eiland was net herboren; het had een winter onder water gestaan We bedekten een helling met de vuurrode stof en rolden de tentakels uit over het water, die tastend op zoek gingen naar de overkant Daar, aan de oever, lag een dode vis van wel 80 cm. Instinctief bogen de tentakels af naar rechts Nu zie je ze als stralen van het eiland af uitwaaieren naar de overkant Wachtend op de avondzon Tentakel: benaming voor slanke, lange aanhangsels, bij vele lagere dieren (o.a. holtedieren, mosdiertjes) beweeglijk, meestal rondom de mond gelegen. De tentakels doen vooral dienst als tastorgaan

ZILVER  ZEEWOLDE 2009 PARELPLU

Negen parelplu’s in het vierkant

Negen wachters en een eigenwijze paralplu

De parelplu’s liggen te wiegen in het water. Het park wordt druk bezocht. Buurtbewoners komen langs en vertellen van hun scepsis of hun bewondering In de nacht van 25 op 26 mei is het noodweer; daartegen zijn de kwetsbare parelplu’s niet bestand. Ze worden uit het water gehaald en de gelederen worden gesloten Opnieuw komen er buurtbewoners vertellen hoe mooi de parelplu’s waren en hoezeer ze meeleven Een meneer verwoordde het als volgt; “Het maakt niet uit hoe je werk eruitziet, als er maar over gepraat wordt. Dat is het doel van kunst” Daarom maakte ik een nieuwe parelplu, legde die in het water,  helemaal op zichzelf, met op de achtergrond de 9 wachters.

LANDART DIESSEN 2008 VURIGE TONGEN

Begin van de vurige tongen; de oever

Detail vurige tongen

Flarden stof die van de oever een zijarm van de Reussel in stromen, omhoog gehouden door ontelbaar veel pingpongballetjes, waarvan er veel ook weer een eigen reis over het water gingen maken In het Brabantse landschap liet Gonny zich verassen door de hellende vlakken, doorkijkjes in het bos, maar vooral het riviertje de Reusel, dat zich aandiende als een plotseling opvallend geluid tijdens de wandeling, pas daarna zich liet zien, en inspiratiebron werd voor een kunstwerk….

BEELDENTUIN GALERIE G achttien 88 BAARLAND 2008

De tijd heelt alle wonden

Tijd heelt, want niets is onveranderlijk In een oude houten veilingkist een verzameling voorwerpen, die door de tijd aangetast, veranderd, geheeld zijn Een houten blokje dat geen kubus wilde worden, afgebroken bij een noest Een stuk stam waarvan ooit een tak is afgezaagd, maar waar de boom liefdevol een nieuwe bast overheen liet groeien Een nieuwere verwonding, ernaast de bijl De cirkel van de tijd, een tot roest (rust) gereduceerd paardenbit , 2 moeren die het geen moer meer kan schelen, maar wat een schoonheid!

Lust will Ewigkeit

“Denn alle Lust will Ewigkeit, will tiefe, tiefe Ewigkeit…”, Friedrich Nietzsche Ieder moment van genot is een verovering op de eeuwigheid Hoewel we wensen dat dit moment eeuwig zal blijven duren, beseffen we de onmogelijkheid daarvan. De oorsprong van de melancholie Drie mooi geroeste warmtelampen voor pasgeboren diertjes. Op het raster van het rooster een stippenpatroon, uit mijn tekeningetjes-periode;  ook weer een momentopname . Tekentjes, die “een intrinsieke betekenis hebben” (Wim van der Beek, kunstcriticus) De tijd is iets om even bij stil te staan

NIEUW VERLEDEN 2007 VLASTORENS www.nieuwverleden.info 2 wachttorens van in totaal 32 vlasrollen 4.4 m. hoog, 1,25 m doorsnee Een fundering van grind, 2.60×2.60 Het lange afstandswandelpad gaat vanaf de parkeerplaats aan de Vogelweg via de Knardijk en een bruggetje het bos in. Na een kwartiertje kom je op een open plek, waar het pad midden doorheen loopt. Een dubbele bomenrij vormt een halve cirkel, waarin je als het ware wordt binnengelaten Mijn eerste associatie met die cirkel was: ”Dit is een oprijlaan geweest, van een lang verdwenen landhuis; alleen de bomen staan er nog. Hier hebben vast torens gestaan, die de toegangspoort vormden Was het een toegankelijk landhuis of waren de torens de wachters waar je niet zomaar voorbij kwam? In gedachten zag ik Efeze voor me, in het oude Turkije, waar zuilen en brokstukken doelloos in het landschap staan, geduldig wachtend op een reconstructie   Toen zag ik ze in de werkelijkheid: torens van vlasrollen in een boerenschuur. Prachtig van kleur (gebrande omber), structuur (sterk, hard, glanzend), imposant van formaat. Van 32 vlasrollen maakte ik 2 torens, die bij elkaar worden gehouden door onderlinge kruisverbindingen – de rest doet de zwaartekracht

Jonge vlasplanten op ingezakte torens

Dampende vlastorens

Bovenin die vlasrollen zitten zaadbolletjes met lijnzaad, als een natuurlijk soort kapiteel, iets overhangend Wat zal er gebeuren als dat lijnzaad eruit valt of waait? Zal er een vlasveld omheen ontstaan….’s zomers helder groen en blauw, in de herfst en winter omberbruin als de zuilen zelf? En zullen de torens zich staande houden in de loop van de tijd? De kunst mag “terug naar de natuur, binnen nu en 5 jaar..”

verzakt

Ingestort

Een bijzondere gedachte bij dit werk is dat vlas vroeger de basis vormde van kunstwerken, namelijk als drager van schilderijen (linnen) en als bindmiddel van pigmenten voor olieverf (lijnzaadolie). En hier, in het Knarbos, is het vlas in zijn meest elementaire vorm gebruikt, als naakt basismateriaal voor twee  torens, zich manifesterend in een landschapskunstwerk. Zo krijgt vlas een nieuw verleden

SPOREN 2005 NATUURKUNSTPARK LELYSTAD “Ik liep met mijn hoofd in de wolken” Een langgerekte ruimte. De lucht boven je hoofd is zichtbaar. Onwillekeurig kijk je omhoog. Daar zie je de voetstappen van de wolkenwandelaar (variant op de luchtfietser), met de wolken eromheen Doorzichtig gaas, 25 meter lang, 2 meter breed, gespannen tussen bomen of palen, op een plek waar het ruimtelijke gevoel toch al aanwezig is De sporen worden door mijzelf aangebracht, met mijn eigen voetzolen en witte acrylverf, gevat in 2 lagen plextol Locatie: een laantje, waar je onwillekeurig anders gaat lopen. Je bent je meer bewust van je voetstappen Boven de hoofden van de wandelaars lopen mijn voetstappen met ze mee. Maar ze kunnen ook met mij meelopen: stilstaan bij waar ik stil heb gestaan, misschien hetzelfde zien of ervaren

Natuurliefhebbers

Na 3 maanden nog een spoor!

ZEEWOLDERWIJDS 2002 Zeewolderwijds, een project van drijvende kunstwerken in de haven van Zeewolde, met als thema logistiek

Drijvende kunst Zeewolde

Het vervoer over weg en water deed me denken aan de stroom vakantiegangers, die hun hele hebben en houwen meeslepen om het comfort van thuis niet te hoeven missen. Hier wordt ze een alternatief, een andere blik op de wereld, geboden