Hier begraven ligt het water,
onbegonnen land en lege
velden, havenloze streken
verf en alle lucht is adem.
Niemand kent de aarde
voor de mensen die het weten
hebben uitgedacht. De wegen
die naar kennis leiden, zijn van
later.
We moeten met de voeten
bloot om
terug te lopen, naar beneden,
om ons weg te laten zakken in
de bodem.
We komen daar onszelf tegen:
resten, as en hout,
verdronken boten.
Daar begraven ligt ons leven.
Hein Walter.
Dit gedicht inspireerde mij tot het schilderij
Vervolgens inspireerde het schilderij Co Woudsma weer tot het volgende gedicht:
Fluistering 5, bij een schilderij van Gonny Geurts
VONDST
In stralend ijs te liggen,
in reine kou bewaard.
Roerloze hand, bevroren longen,
gevoelloos gloeiend.
Eindelijk geen tijd,
maar ijzig verse eeuwigheid.
Ontdek mij over duizend jaar,
stel mijn gebruikte zakdoek dan ten toon
en mijn lichaam,
in zijn vervallen staat geconserveerd.
Toch nog onsterfelijk
belachelijk beroemd
Co Woudsma